- W poważnych lub zagrażających życiu sytuacjach zadzwoń na policję pod numer 112 lub na pogotowie pod numer 113. Policja także może udzielić porad i wskazówek.
- Infolinia VO – norweska Krajowa Telefoniczna Linia Wsparcia dla Ofiar Przemocy Domowej 116 006 (Vold- og overgrepslinjen) – jest dostępna dla każdej osoby dotkniętej przemocą domową lub molestowaniem. Jest to krajowa i bezpłatna usługa czynna przez całą dobę.
- Schronisko dla ofiar przemocy domowej (krisesenter) może zapewnić Ci bezpieczne miejsce zamieszkania, porady, wskazówki, pomoc prawną oraz skierowania do innych usług, jeśli zajdzie taka konieczność. Możesz otrzymać pomoc schroniska, nawet jeśli tam nie mieszkasz.
- Jeśli dzieci są ofiarami przemocy lub mieszkają w domu, gdzie występuje przemoc, skontaktuj się z urzędem ds. ochrony praw dziecka (barnevernet) w swojej gminie lub telefonem alarmowym dla dzieci i młodzieży (Alarmtelefonen for barn og unge) – telefon: (+47) 116 111, e-mail: alarm@116111.no.
- Twój lekarz rodzinny (fastlege), ośrodek dla ofiar przemocy (overgrepsmottak) lub przychodnia Twojego dziecka (helsestasjon) może zapewnić pomoc medyczną, porady, wskazówki i skierowania, jeśli zajdzie taka konieczność. Lekarze i ośrodki dla ofiar przemocy mogą również zabezpieczyć materiał dowodowy.
- Biura urzędu ds. rodziny (Familievernkontor) zapewniają m.in. pomoc i porady parom i rodzinom, które znajdują się w trudnej sytuacji, są skonfliktowane lub przechodzą kryzys oraz zajmują się problemem gniewu i przemocy.
Wszystkie powyższe sugestie to miejsca od których możesz zacząć, gdy potrzebujesz pomocy. W zależności od tego, kim jesteś, od Twoich doświadczeń i sytuacji, w jakiej się znajdujesz, być może bardziej odpowiednie będzie rozpoczęcie działania w innym miejscu. Z prawej strony wymieniliśmy inne miejsca, w których możesz uzyskać pomoc.