Zadaniem Urzędu ds. ochrony praw dziecka jest udzielanie pomocy osobom poniżej 18 roku życia, które są obecnymi lub potencjalnymi ofiarami przemocy lub molestowania, okaleczania żeńskich narządów płciowych albo wymuszonego małżeństwa. Urząd ds. ochrony praw dziecka może również pomóc w sytuacji, gdy rodzice nadużywają narkotyków lub alkoholu albo gdy dziecko sprawia poważne problemy wychowawcze, ma problemy związane z przestępczością czy nadużywaniem narkotyków/alkoholu. Pomoc jest bezpłatna.
Środkami pomocy udzielanej w domu rodzinnym mogą być:
- porady i wskazówki dla rodziny,
- grupy wsparcia dla rodziców,
- pracownik wspomagający dla dziecka,
- wsparcie finansowe na opiekę nad dziećmi w wieku przedszkolnym,
- wsparcie finansowe w celu opłacenia opieki pozaszkolnej dla dzieci w wieku szkolnym (SFO/AKS),
- wsparcie finansowe w celu opłacenia zajęć rekreacyjnych lub innych,
- opieka zastępcza w weekendy lub rodzina, którą dziecko odwiedza.
Obejrzyj film o Urzędzie ds. ochrony praw dziecka:
Najlepszy interes dziecka ma kluczowe znaczenie w pracy Urzędu ds. ochrony praw dziecka (zob. art. 4-1 of norweskiej ustawy o ochronie dzieci – Określanie najlepszego interesu dziecka). Czasami może on być sprzeczny z życzeniami rodziców. Urząd ds. ochrony praw dziecka zaoferuje pomoc i wsparcie rodzicom, aby umożliwić im właściwą opiekę nad dziećmi, które, w miarę możliwości, powinny mieszkać w swoim domu rodzinnym.
W określonych poważnych przypadkach pozostanie dziecka w domu rodzinnym jest sprzeczne z jego najlepszymi interesami. W takiej sytuacji Urząd ds. ochrony praw dziecka musi się zaopiekować dzieckiem. Może to nastąpić za zgodą rodziny lub bez jej zgody. Tylko gminna Komisja ds. społecznych, która posiada uprawnienia sądu, może podejmować decyzje w sprawie przejęcia opieki nad dzieckiem, jeżeli takie działanie jest niezgodne z życzeniami rodziców.
Urząd ds. ochrony praw dziecka zaoferuje pomoc i wsparcie rodzicom, aby umożliwić im właściwą opiekę nad dziećmi
Działalność Urzędu ds. ochrony praw dziecka opiera się na zgłoszeniach osób wyrażających obawy dotyczące dobra dziecka. Dzięki temu dziecko i jego rodzina mogą otrzymać potrzebną im pomoc. Bez względu na to, czy jesteś osobą prywatną czy pracujesz z dziećmi i młodzieżą, masz ustawowy obowiązek zgłaszania wszelkich obaw. Jeśli nie masz pewności, czy jesteś osobą, która powinna lub ma obowiązek zgłosić swoje obawy, skontaktuj się z Urzędem ds. ochrony praw dziecka, aby otrzymać wskazówki w tej sprawie. Kontakt jest możliwy również anonimowo. Jeśli jesteś opiekunem dziecka, również możesz się skontaktować z Urzędem ds. ochrony praw dziecka i poprosić o pomoc w ocenie sytuacji. Może to mieć miejsce na przykład, gdy już nie mieszkasz z drugim rodzicem i niepokoi Cię, jak wygląda opieka nad dzieckiem, gdy jest ono pod opieką drugiego rodzica.
Większość pracowników Urzędu ds. ochrony praw dziecka to pracownicy na rzecz ochrony dzieci, pracownicy socjalni, prawnicy lub psycholodzy. Personel ma obowiązek zachowania tajemnicy, co oznacza, że może udostępnić Twoje dane osobowe stronom trzecim tylko po uzyskaniu Twojej zgody lub jeśli istnieje bezpośrednie ryzyko, że komuś stanie się krzywda. Urząd ds. ochrony praw dziecka może zapewnić usługi tłumacza, jeżeli zaistnieje taka konieczność.
Wszystkie władze samorządowe w Norwegii zapewniają usługi Urzędu ds. ochrony praw dziecka. Wiele władz samorządowych zapewnia również usługę pogotowia opiekuńczego. W witrynie internetowej barnevernvakten.no znajduje się lista Urzędów ds. ochrony praw dziecka oraz pogotowi opiekuńczych prowadzonych przez władze samorządowe, a także inne przydatne informacje.
Witryna internetowa Norweskiego Departamentu ds. Dzieci, Młodzieży i Rodziny.